Тибқи тадқиқот дар Британияи Кабир, Норвегия ва Шветсия, беш аз 40% сарнишинон эътироф намудаанд, ки ҳангоми парвоз хобидаанд. Сеяки онҳо қайд карданд, ки ҳангоми бедор шудан пай бурданд, ки сарнишини дуюм низ хоб аст.
Дар вақти парвоз ба масофаи дур сарнишинон ва роҳбаладон дар куҷо хоб мекунанд? Барои роҳбаладон дар парвозҳои дурдаст барои нигоҳ доштани стандартҳои кор ва бехатарии худ давраҳои махсуси истироҳатиро талаб мекунанд. Аз ин лиҳоз, ҳангоми парвозҳои дарозмуддат ширкатҳои ҳавопаймоӣ роҳбаладони иловагиро ба кор ҷалб менамоянд.
Ширкатҳои ҳавопаймоӣ ҳангоми чунин парвозҳои дуру дароз барои сарнишинон ва аъзоёни экипажи худ ҷойҳои махсуси истироҳат муҳайё менамоянд, бо курсиҳои махсус ва ошхона муҷаҳҳаз мебошад. Вобаста ба намуди ҳавопаймо сатҳу сифат ва нуқтаи истироҳат фарқкунанда мебошад. Ҳамзамон давраи истироҳат низ ба чанд баст тақсим карда мешавад. Ба ҳар як аъзои экипаж барои истироҳат аз 60 дақиқа то якчанд соат вақт барои истироҳат дода мешавад. Дар парвозҳои зиёда аз 14 соат, барои экипаж ҳадди аққал 3 соат истироҳат лозим мебошад.
Дар соҳаи авиатсия эътироф мекунад, ки аъзоёни экипажи хуб истироҳаткарда сатҳи баланди хизматрасониро таъмин мекунанд ва стандартҳои баландтари бехатариро нигоҳ медоранд.
Ин сиёсатҳои истироҳат нишон медиҳанд, ки чӣ гуна ширкатҳои ҳавопаймоӣ ҳангоми парвозҳои дарозмуддат ба некӯаҳволии мусофирон ва экипаж афзалият медиҳанд. Роҳбарият ин танаффусҳоро ба таври стратегӣ барои нигоҳ доштани сатҳи оптималии кормандон дар тӯли сафар ба нақша мегирад.
